مرا دریاب تا پارو مرا دریاب تا بندر

این عکس رو از آلبوم امین برداشتم. خونه واحده . من این عکس را دوست دارم. بگذریم!

در زبان آزتکی ضرب المثلی هست که ترجمش به زبون آدمیزادی میگه : از نظر تئوری فرقی بین تئوری و عمل نیست اما از نظر عملی این فرق بسیار است. حالا کار مام در اومده. باید بشینم چند تا الگوریتم رو که تقریبا با ماله و بتونه به هم چسبوندم حالا پیاده سازی کنم! اونم تا یه ماه دیگه. واقعا هیچ ایده ای از کار هنوز ندارم به جز این ضرب المثل بالا.

اندک سخنی با قزاقه مندیان (فرهنگ )

اندک سخنی با کودک درون: فردا میرم محمد رو میبینم. خیلی وقته درست حسابی نشده ببینمش. فردا دیگه وقتشه. باید این آخر هفته آخرین سری تمرین گرافیک رو هم تموم کنم (این یک آبلیگشن فرام د اسپیکر است). که بلکه دیگه این یه ماه آخر رو به پروژه این دو درس بپردازم. انصافا جفتشون درسای خیلی جالب و خوبی بودن (ماشین لرنینگ و کدینگ رو میگم نه گرافیک رو). امروز بعد از مدتها اومش رو دیدم. همونجوری آروم و کلی آدم رو تحویل میگیره. با رفیقش (طرف اسمش خنده کاره! ) رفته بودن اسمال ورد قهوه بگیرن منم اونورا پلاس بودم. هنوز که هنوزه پیش کالدربنک وقتی صحبت کوانتوم میشه یاد آوری اینکه نمره یک کلاس وزیرانی شدم کلی حال میده بهم. امروز سر کلاس کدینگ جالب بود یه قضیه خیلی مهم تو مخابرات رو ویجی (برادر اومش ) ثابت کرده. من واقعا برام جالب بود.

دیروز همینطوری که داشتم تو مسیر خونه به دپارتمان راه میرفتم (در واقع تو گوشم آهنگ هاوا ناگیلا با حد اکثر صدا آدم رو وادار به رقصیدن میکرد) برای تنوع زدم یه آهنگ رندم. مرا دریاب تا باور مرا دریاب تا آخر مرا درباب تا پارو مرا دریاب تا بندر. من نظرم عوض شد. از قسمت این شعر معنی دریافت کردم. نمیتونم اینجا توصیفش کنم ولی واقعا حسش کردم. دیگه برام حکم شعرای مرد هزار چهره ای رو نداره.

مخلص
جعفرپور


پس قلم!! این دو تارم واحد فرستاد. این دو تارم دوست دارم!