آن پيک نامور که رسيد از ديار دوست		آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست
خوش می‌دهد نشان جلال و جمال يار		خوش می‌کند حکايت عز و وقار دوست
دل دادمش به مژده و خجلت همی‌برم		زين نقد قلب خويش که کردم نثار دوست
شکر خدا که از مدد بخت کارساز		بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست
سير سپهر و دور قمر را چه اختيار		در گردشند بر حسب اختيار دوست
گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند		ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست
کحل الجواهری به من آر ای نسيم صبح		زان خاک نيکبخت که شد رهگذار دوست
ماييم و آستانه عشق و سر نياز		تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست
دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک		منت خدای را که نيم شرمسار دوست