پرینستون تایمز-دوشنبه 28 آوریل

از اونجا که تا مدت محدودی سر دبیر و تمام بر و بچز پرینستون تایمز رو هواییم مناسب دیدم این آگهی رو که یکی از خوانندگان برای پرینستون تایمز فرستاده منتشر کنیم . این آگهی علاوه بر صفحه آگهی ها به صفحه آموزشی هم مربوط میشه (به قول گفتنی بین رشته ای [ اینتر دیسیپلینری ] یه ). پرینستون تایمز طبق معمول هیچگونه مسولیتی نسبت به محتوا و متعلقات پیامها و نیز گفته های نویسندگان بخش های مختلف ندارد

هدف از این ایمیل اول معرفی کردن یک وبلاگ در زمینه ی آموزش والدین بچه های مبتلا به دیابته و بعد از اون تقاضا از شماست که اگر براتون ممکنه به نحو این این لینک رو در بلاگ هاتون بگذارید تا مخاطبان این وبلاگ راحت تر بتونند از طریق جستجو اون را پیدا کنند و یا اگر در اطرافیانتون کسی رو دارید که با این مورد رو در رو هست وبلاگ رو بهش معرفی کنید.
این بلاگ توسط یکی از بهترین دوستای من نوشته میشه که خودش از نزدیک با این مسئله روبه رو هست و این انگیزه جستجو و ترجمه انبوه مطالب انگلیسی رو بهش داده. با توحه به خصوصیت گیر بودنی که تمام ...ی ها یک جور هایی ازش بهره برده اند، این دوست ما تقریبا اینترنت رو قورت داده و تمام مطالب مربوطه رو جمع کرده

اطلاعات داشتن مهمترین بخش رو به رو شدن با دیابت هست و عدم داشتن اطلاعات می تونه زندگی این بچه ها را در بلند مدت به شدت تحت تاثیر قرار بده. متاسفانه منابع اطلاعاتی به زبان فارسی ؛ در مقایسه با زبان انگلیسی تقریبا وجود نداره و مردم کشور ما از این لحاظ هم به شدت در مضیقه هستند.

با توجه به تفاوتی که می تونه داشتن این اطلاعات در کیفیت و کمیت زندگی این بچه ها ایجاد کنه لطفا اگر براتون مقدور هست با لینک دادن دائم و یا موقت و یا اشاره کردن به این وبلاگ کمک کنید که این اطلاعات منعکس بشه و راحت تر در دسترس افراد مورد نظر قرار بگیره.

علاوه براین لطفا اگر کسی رو در بین دوستان و اطرافیانتون میشناسید که با این مسئله روبه رو هستند لطفا این وبلاگ رو بهشون معرفی کنید.

هرچند با خود این دوست عزیز هماهنگ نکرده ام اما فکر می کنم که در صورت نیاز می تونه به صورت تلفنی و بالطبع بدون هیچ هزینه ای به پدر و مادر این بچه ها از لحاظ اطلاعات کمک کنه. در صورت نیاز با همون ایمیلی که در وبلاگ هست باهاش تماس بگیرید.


لینک وبلاگ
http://type1diabetes.persianblog.ir/

خبر فوری - الخبر العاجل-breaking news
به گزارش خبر نگار بخش اطلاعات پرینستون تایمز تماسهای دیپلماتیک دیگری میان پرینستون و تهران از سر گرفته شده و برای اولین بار در تاریخ بشر نمایندگان طرفین به طور مستقیم با یکدیگر مذاکره نمودند. طرف پرینستونی سینا جعفرپور و طرف ایرانی حمید ابراهیمی (پسر خاله سامان) میباشد. متن این ارتباط به شدت سری توسط یک مقام آگاه در اختیار ما قرار گرفته. گفتنیست پاسخ های طرف ایرانی به قدری سنگین بوده که نماینده پرینستون پس از پایان ارتباط کف کرده و هنوز هم نمیتواند دهانش را ببندد. متن این ارتباط به شرح زیر است:

Sina: salam hamid
Sina: khoobi ?
hebrahimi: salam
hebrahimi: sina to kojae? nisti? :D
Sina: yani chi? ma dar khedmatim hamishe :-?
Sina: che khabar hamid, chikara mikoni, alan age vaght nadari ye vaghti begoo biam kollan beporsam che khabar ?
hebrahimi: ok, khube, 5shanbe uni miay? jashen ubuntu hast. agar omadi mibinamet, http://www.ubuntu.ir
Sina: uni?
Sina: man sharmande nemitoonam uni biam
hebrahimi: heyf shod, bayad jaleb bashe. ok pas badan mibinamet
Sina: ok pas ta bad khodafez
hebrahimi: khodahafez

آگاهان به امور پیش بینی میکنند سایر ملاقاتها و ارتباط های میان نمایندگان پارس و اتازونی هم در همین اردر باشه!

غر:
این آگهی رو یکی از شهروندان درجه یک پرینستون در راستای مطالب قبلی برامون فرستاده و ازمون خواسته چاپش کنیم. واضح و مبرهنه که موضوع باید مو شکافته بشه ولیکن از اونجا که کارشناس مربوطه در حال انجام پروژه گرافیک و ماشین لرنینگه فقط به ذکر این آگهی غر آلود بسنده میکنیم. این شهروند چنین میغرد:
"بعضی از دوستان به خصوص داخل نشین وقتی داری بهشون پیغام میدی و سلام احوال پرسی میکنی حس میکنن "وای ببین طرف چقدر تنها شده که اومده این چیزا رو میگه" من واقعا با این موضوع به شدت برخورد خواهم کرد. حقیقتی وجود داره که میگه دوستی مجموعه ای از خاطرات مشترکه و فقط این خاطره هاست که آدما رو به هم نزدیک میکنه. با گذشت مدت خیلی کمی بعد از گسستن این خاطره ها اون دو نفر دو آدم جدید شدن که حتی با خودشون در سال پیش قابل مقایسه نیستن. این حرفاییم که گفته میشه دوری و دوستی خودمون میدونیم چه نوع دوستی ای مد نظره!!!!! در نتیجه من از فرصت استفاده کرده و پس از کمال تشکر از کارکنان پرینستون تایمز برای اولین و آخرین بار عرض میکنم که اگر میبینین که هر از گاهی پیام هایی به داخل ارسال میکنم فقط برای قطع نشدن این زنجیرست وگرنه هیچ نیازی به این قبیل کارا ندارم (خوشبختانه یه سری از دوستام مثل کیوان یا داریوش جلالی به خوبی از ماجرا اگاهن) هر چند واقعا حقیقتیه که میگه این زنجیر به زودی با اکثر ملت پاره خواهد شد تا زمانی که اگر سرنوشت دوباره ما رو به خاطراتی مشترک بکشونه!"