شنبه

و خداوند برای هر شهری آهنگی از همان قماش آفرید

در زندگی هر انسانی خاطراتی وجود دارند و میتوان ثابت نمود که متناظر با هر خاطراتی مجموعه ای از آهنگها. برخی از این آهنگها بین گروهی از انسانها مشترک هست و برخی دیگر یاد آور لحظاتی مشخض برای تنها یک شخص. برای من هر شهری آهنگی وجود داره که هر از گاهی که به آلبومم رجوع میکنم تمام خاطرات اون شهر رو برام زنده میکنه. و من امشب از مجموعه ی این آهنگها یک فیلم کوتاه درست کردم

Minneapolis: California Dreamin
San Francisco: Sari Galin
Durham: Gole Pamchal
Philadelphia: Aghayede Nokanti and damade baad
Portland & Corvalaat: Aay Adamha and Babaee
New york city: Money Money Mon
Washington DC: Zombie
Pittsburgh: Do panjereh
Baltimore : What I have done
د

جمعه

اون بالا بالاها

شاید جالب ترین بخش دوران تحصیل در خارج از کشور مسافرتهایی هست که آدم با پول یکی دیگه انجام میده. این مسافرتها آداب خاص خودش رو هم داره که آدم کم کم یاد میگیره. از دیدار با استادای پیر و جوون دانشگاه گرفته تا آشنایی (یا شایدم بازدید) از جماعت ایرونیا و مقایسه اونا با ایرونیای شهرهای قبلی تا بازدید از ساحل و موزه و پارک و قهوه خونه و سایر خونه آلات شهر (خلاصه هر چیزی که توی شهر مقصد قدری خودنمایی میکنه). اما بازم نمیدونم. فرض کن تعداد این مسافرتا به یه چهارم تقلیل پیدا میکرد اما این دیوار طلایی ایالات متحده از سر دانشجویای ایرانی برداشته میشد. اونجوری فان قضیه بیشتر بود.

پ.ن. این لینک به قول مربوط فرمایشش درسته

پیش در آمد

من اخیرا از یکی از دوستام یاد گرفتم شبا تو تخت فکر کنم:

I stopped into a church (stopped into a church)
I passed along the way (passed along the way)
You know, I got down on my knees (got down on my knees)
And I pretend to pray (I pretend to pray)
Oh, the preacher likes the cold (preacher likes the cold)
He knows I'm gonna stay (knows I'm gonna stay)
Oh, California dreamin' (California dreamin')
On such a winter's day