دو کلمه حرف حساب

پست اخیر کیانوش برای مدتی نه خیلی طولانی خیلی منقلبم کرد (حالا خوبه اون فیلم تو اتاق شورا پاک شده از هستی وگرنه که دیگه خودکشی می کردم) واقعا برای مدتی حس کردم دلم می خواست ایران دوره شریف بود. ولی واقعا دیگه نمیشه خیلی به گذشته فکر کرد. شاید درستش همینه که من همیشه فکر ایران رو با این جمله (اگه ایران بودم الان سربازی بودم) در جا سرکوب می کنم. تصمیمی بود که درست یا غلط نداره. گرفتیم و داریم باهاش استقلال رو تجربه می کنیم. گرفتیم و باهاش داریم کلی چیز جدید یاد می گیریم. گرفتیم و داریم تحصیل می کنیم . هنوزم کلاهم رو که قاضی میکنم میبینم ارزشش رو داشته و تو دلم حس می کنم نسبت به بچه هایی که در وطن موندن پخته تر داریم میشیم (البته دارن میسوزوننمون) . محیط دانشگاهها یه محیط آکادمیک کاملا خشکه. در ظاهر خیلی تلاش کردن که بگن اینطور نیست مثلا اینکه بچه ها میتونن تو کلاس بخورن و بخوابن و از این بازیا. ولی روح تعاملات شاگردا با هم و شاگردا با استادا کاملا قالب گیری شده. این شرایط هرگز با روحیات من نگارنده سازگاری نداشته ولی در حال حاضر شرایط اقتضا میکنه که همونطوری که بوآز باراک میگه "چیز مهم تحقیق باشه" این یعنی فراموش کردن زندگی کردن به قصد زنده بودن و بقا. گذشته در ذهن من باقی میمونه به همون صورت و کاملا دست نخورده.قطعا روزی که به ایران برگردم همه چیز تغییر کرده . و از همه مهمتر من. تو خود ایران سینا جعفرپوری که در مرداد 86 قصد عزیمت به خارج داشت آیا با سینا جعفرپوری که در وارد سال دوم دبیرستان شده بود یکی بود؟ تازه اونجا محیط دوستان و تقریبا همه چیز همراه آدم تغییر میکرد اینجا دیگه اینم نیست. در نتیجه تنها کاری که میشه کرد اینه که لا اقل برای دوران تحصیل بستری از زندگی رو بر روی زنده بودن بنا کرد و اجازه داد سیر تکاملی روش خود رو طی کنه. اینا رو گفتم که بگم داره کم کم دانشگاه پرینستون روی خودشو بهم نشون می ده (داره داد میزنه آی چلنج یو) نمیخوام مثل این آدمایی باشم که تا پنجاه سالگی تمام زندگیش تو کتاباش (و الان تو اینترنت) بوده ولی خوب این یه سالی که داره میاد یه استثناست . همونطوری که سال کنکور استثنایی بود که ارزشش رو داشت. و در پایان یادی از سال کنکور کردم یادی میکنم از ضبط صوت سونیم که اون سال از بس باهاش نوار وحدت فرهاد رو گوش دادم ضبطه پکید. واینجام لیست منابع و مآخذ مرتبط با این پست فعلی : امیر عادلی و بهمن اصلاح پذیر و احمد مرشدیان و رامتین خسروی و روحانی رانکوهی