از اونجا که بالاخره دیگه می خوام(مجبورم) به درسا برسم(عقب افتادم واقعا)فعلا یه مدت(سعی می کنم خیلی طولانی نباشه)از غنی سازی این پایگاه دست می کشم و در ضمن کارهای جانبی مثل بالاترین و فیلم رو هم تعطیل می کنم (باشد که مقبول شویم) و برای اینکه این صفحه لا اقل روی مطلب خوبی متمرکز شده باشه این پست رو به آهنگ جان مریم اختصاص می دم.آهنگ علاوه بر اینکه یکی از نستالژیک ترین اهنگای ایران حساب می شه(به همراه چند تا آهنگ دیگه مثل مراببوس گل نراقی) خاطره ای تلخ رو هم برام زنده می کنه.وقتی خیلی بچه بودم(4 سال اینا) تو کوچمون خونواده ای بودن به اسم خوشبخت(فرهاد خوشبخت منصوره خوشبخت پدر و مادر بودن و دو تا فرزند داشتن به اسم مریم و مانا که از من 7 سالی حدودا بزرگتر بودن. اما یه روز مریم تصادف می کنه و به شدت مجروح می شه. مادرش می گفت تو بیمارستان نمی تونست حرف بزنه ولی هر وقت من آهنگ نازنین مریم رو براش می خوندم که چشماتو وا کن من رو نگاه کن چشماشو باز می کرد .متاسفانه مریم در گذشت(شایدم خوشبختانه الان تو بهشته)ولی واقعا مادرش خیلی شکسته شد. چند سال بعد از یوسف آباد رفتن و من دیگه خبری ازشون ندارم(فکر کنم مامانم داره) و خوب اعتراف می کنم که نا خود آگاه هر وقت تو یونی سامان رو می دیدم یاده اونا(مریم) می افتادم(دو نقطه دی). این آهنگ همچنین من رو یاد کیوان میندازه. امیدوارم به زودی بیاد اینجا و حالش رو ببریم.زیاده سخنی نیست. به امید موفقیتمان و با آرزوی تندرستی صاحب این اثر. در ضمن اینجا یه لینکه به یه نفر که تو یو اس سی این آهنگ رو اجرا کرده به خوبی اصل نیست ولی از تمام کپی هایی که شنیدم به مراتب بهتره. جوانی است و اجرایش فکر کنم به سال 2007 بر می گردد و اینم لینکی از مونیکا جلیلی خواننده فکر کنم امریکایی(نمی دونم برین ببینین)که شوهرش ایرانیه که آهنگای ایرانی می خونه.آهنگ منطبق بر نسخه اصلی نیست ولی خیلی خیلی قشنگه و واقعا اثر گذار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر